Çırılçıplak teni olmazsa güneşin,
Yayılmazsa çekinmeden ovada, dağda, bayırda,
Renk sıtmasına tutulmazsa toprak ve su,
Yeşermez baharın gönlü.
Gülmezse güne güneş,
Sancılanmaz o muhteşem doğumlar.
Çatlamaz renk akustiğinin goncaları,
Filizlenmez yaşamı devam ettiren tohumlar,
Serpilmez, debelenmez yeryüzü...
İşte bundandır
Güneş aşkımız, canımız
Gün gülerken güneşle
Gerinirken rüzgarın öpüşüyle,
Saf tutar bütün canlılar büyük bir heyecanla...
Kah bir kelebeğin kanadında,
Kah yeni doğan bir kuzunun yanıbaşında,
Bazen tohuma duran bir çiçeğin tomurcuğunda
Debelleşirken varolma savaşında,
Toprağın kalp atışını dinle
Ve tüm hücrelerinde hisset.
Çünkü;
Muhteşem bir doğum olur.
Paslanmış yalanlara inat,
Yüreğinin gözyaşlarıyla çiçeklenir,
Öldü denilen umutlar...
Necat İLTAŞ
(2000)
Kayıt Tarihi : 26.8.2009 01:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Necat İltaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/08/26/gunes-170.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!