güneşin çocuklarıydık hepimiz
umut, inanç, istek ve arzıu dolu.
Davalar sahibi hakimlerdik,
Eşitlik, Özgürlük, Hak dolu.
Aşkın insanlarıydık, insanlara aşık,
Menfaate, bencilliği, kibire savaş açmış.
Törpülendik...
Baskılar acılar, yalanlar biledi
umutsuzluk törpüsü hepsini yendi.
Ezildik kendimizin altında,
çabaladıkça ağırlaştık, dahada yandı canımız.
Eğitimli insanlardık, bilgili, akıllı
aklını kullanan, bilgisini paylaşan.
Doğrularımız vardı hepimizin,
ilerici yollarda ilerici gençlerdik,
kefenlere soktular, ama gömemediler.
Senle buluşacağız bunu bilesin.
Devasa gücümüz gün gelip yırttığında o kalın kumaşı,
en derin dostlukların oluşturacağı,
dökülen molozların dolduramayacağı,
o engin sular bizi elbet ağırlayacak,
biz tonlarca ağırlığımızın altında böcekleri ezerken...
Kayıt Tarihi : 29.7.2002 00:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Revolver](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/07/29/gunes-15.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!