Güneş Şiiri - Veysel Karani Tabak

Uçsuz bucaksız bir ovadasın
Tepende cayır cayır yakan güneş
Tek tük bulut var rüzgârla oynayan
Güneşten kaçan gölge yapmayan
Bir ağaç bile yok gölgesine kaçsan
Sahranın ortasında kum tanesisin
Yanmaktan kahverengileşen
Bir yeşillik vaha yok bir yudum su içsen
İşte ben de böyle kavruluyorum
Senin sevginden mahrum,
Cayır cayır yanan aşkından
Oysa sen benden habersiz
Koyu kestane gölgesinin altında
Serinlikten hafif ürpertilerdesin

Bir dağ düşün yükseklerde
Başı devamlı dumanlı
Üzerinde rüzgâr eksik olmayan
Güneşe daha yakınsın, ama ısıtmayan
Ağaç var kayalar var ama sıcak olmayan
Burada da bulut ile rüzgâr
Oyun oynuyorlar, bulut kaçıyor
Rüzgâr kovalıyor
Sen se denize sıfır noktada
Yanıyorsun üstelik güneş yağı ile
Kestane rengine ulaşmak için
Ben soğuktan kararıyorum dağ başında
Sen güneşte kavruluyorsun deniz kenarında
Yine herkes kendi havasında
Sen kıyıya vuran dalga sesindesin
Benim se kulağım rüzgârın sesinde
Ellerim dondu ısıtıyorum nefesimle

14.01.2009