Güneş... Şiiri - Fikret Turhan

güneş...
erişilmezlerde...
akıp gidiyordu...
kendi ekseninde....
arada bir...
sıkıntıdan patlayınca...
kırıntıları bile...
yetiyordu bize...
dünya da...
şükür dönmeleriyle....
onu selamlıyordu...
oysa...
güneş...
kendinden de...
sıkıldığında...
kopan parçalarını da...
yanına çağırdığında...
kendin de...öte...
erişilmezlerde...
sonsuzluğun bir köşesinde...
kaderi belirlenecekti..
ateşleri soğuduğunda....

26.08.2011 yalova...