Güneş Şiiri - Halil Gürkan

Gelir tanyerinin ağarma demi,
Geceden karayı sağınca güneş.
Zaman limanından gün denen gemi,
Açılır meçhule doğunca güneş.

Şafakta renklenir göveren bulut,
Yüreklere dolar yepyeni umut,
Canlanır tabiat, bozulur sükût,
Işık ışık arza yağınca güneş.

Kovunca karanlık denilen devi,
Yeniden belirir yeşille mavi,
Şenlenir gönüller, güler can evi,
Gamı, kasaveti boğunca güneş.

Bakıp kalp gözüyle dostu görünce,
Duygu dolar her kelime, her hece,
Çözülür olanca girift bilmece,
Semada zirveye ağınca güneş.

Fark etmez temmuzu, martı, şubatı,
Şahlanır sevdanın küheylan atı,
Hicran ateşiyle kızarır batı,
Akşam olup boyun eğince güneş.