Günebakanlar gibiyim
Sen nerede ben orada...
Rengin rengime vurmuş
Yüzüm ateşinden kavruluyor
Aynam sensin artık
Aksim sarıyor bedenini
Durmuyor kendime hiddetim
Ne isterim kimi severim
Tanıyamam yüzüm,ellerim
Tanrım...!
Ben kimim...?
Hepsi karışıyor
Beynimdeki benler
Hergün toplanıp beni konuşuyor
Sorguluyor, yargılıyor
Sonuç, boğazımda bir dikenli tel
Nefesim daralıyor...
Günebakanlar gibiyim
Ben mi sana dönüyorum
Yoksa sen mi döndüğüm yerdesin
Söyle
Dudakların mahpus mu?
Yüreğimin yolları
Kıvrılıyor sarp ve ince
Cesaretin varsa geçmeyi dene...
Günebakanlar gibiyim
Kurudu bedenim
Eğildi başım....
Sen güneşmişsin, aymışsın
Artık ne fark eder...?
Kayıt Tarihi : 12.4.2006 16:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Onun varlık nedeni bu.
Güneşe dönecek.
Ve güneş gerçektir.
Bir yalan değil.
Durmuyor kendime hiddetim..off
Ben niye bulamadım bu cümleyi.
Yüreğine sağlık öğretmenim. Saygılarımla
Saygılarımla
Ben mi sana dönüyorum
Yoksa sen mi döndüğüm yerdesin
Söyle
Dudakların mahpus mu?
Yüreğimin yolları
Kıvrılıyor sarp ve ince
Cesaretin varsa geçmeyi dene...
tebrik ederim çok güzel
TÜM YORUMLAR (15)