Ara yollardan birinde,
Bir garip günebakanım…
Sen hiç yalnız kaldın mı böylesine?
Yol kenarında bir başına
Heplerin içinde hiçlerle büyüyen,
Bir günebakan oldun mu,
Acımasızca koparıldın mı hiç?
Karanlıkta esen fırtınalar,
Ne kadar acıttı canını?
Karanlıklar bitsin,
Sabahlar olsun,
Özledin mi seheri,
Bekledin mi fecri kazibi?
Güneşim çıksın artık,
Karşıki yamaçta açsın ruhum,
Çıksın da güne bakayım,
Günüme bakayım,
Doğsun artık hayat…
Metin Egeli,
Kayıt Tarihi : 27.6.2019 09:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Onaltı Eylül 2017 Fecri kazb: Tan ağarırken morumsu ufuk çizgisi.
![Metin Egeli](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/06/27/gunebakan-41.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!