Sen gününe her gölgeler düşürdüğünde
Ben kendimde donup, buzdan bir hançer oluyorum.
Sen o gölgelerde her adım yürüdüğünde
Ben kendime, kendi buzumdan bir hançer saplıyorum.
Yani, o yaz gülüşüne günebakan döndüğüm
Sen ruhunda, yön her güneşe döndüğünde
Ben buzumdan hançerimle beraber, gözlerine eriyorum...
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta