Sen gününe her gölgeler düşürdüğünde
Ben kendimde donup, buzdan bir hançer oluyorum.
Sen o gölgelerde her adım yürüdüğünde
Ben kendime, kendi buzumdan bir hançer saplıyorum.
Yani, o yaz gülüşüne günebakan döndüğüm
Sen ruhunda, yön her güneşe döndüğünde
Ben buzumdan hançerimle beraber, gözlerine eriyorum...
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta