Sen gününe her gölgeler düşürdüğünde
Ben kendimde donup, buzdan bir hançer oluyorum.
Sen o gölgelerde her adım yürüdüğünde
Ben kendime, kendi buzumdan bir hançer saplıyorum.
Yani, o yaz gülüşüne günebakan döndüğüm
Sen ruhunda, yön her güneşe döndüğünde
Ben buzumdan hançerimle beraber, gözlerine eriyorum...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta