Sen gününe her gölgeler düşürdüğünde
Ben kendimde donup, buzdan bir hançer oluyorum.
Sen o gölgelerde her adım yürüdüğünde
Ben kendime, kendi buzumdan bir hançer saplıyorum.
Yani, o yaz gülüşüne günebakan döndüğüm
Sen ruhunda, yön her güneşe döndüğünde
Ben buzumdan hançerimle beraber, gözlerine eriyorum...
S.Güler-19.5.2015
Sezai GülerKayıt Tarihi : 20.5.2015 10:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!