Günebakan Şiiri - Nur Ulusoy

GÜNE BAKAN

Kendi yurdun olmalı senin,
Enine boyuna uzanmalısın.
—Düşlerin kadar özel…-

Dur! Ne zaman uyandın?
Arkasından yenisi geliyor
Mavi kanatlı kuşların,
Mutluluk taşıdığı ülkeden…

Erken olan sabahların çağrısını duy!
Düş, hangi günebakandı?
Çiçekleri patladı mı, sevinci taşırken?
Yeniden doğuşu yaşatan hareket
Gökteki kızıllıktan mı aldı rengini?

Ey yaz!
Gölgelendir, yaz ayazını,
Avuçlarımdan akan tuzlu sudan.
Ey olgunluğun rüzgârı es!
Gökkuşağının renklerini dök kucağıma
Mavi dalgalarla gel! Ama gitme…
Hayalimin çengelli iğnelerine takıl!
Güllerin mavi olsun, umudumuz gibi…

Kadının,
Susamış damarlarından çekiliyordu kanı.
Yavrusunu beslerken, öpücüğe hasret!
Çatlamış dudaklarından sıyrılırken tüm renkler.
Boynunda kaldı hasret öpücüğü…