Günebakan Şiiri - Aslı Işık

Güneşe küsmüş
Günebakan çiçekleri gibiyim
Gittiğin günden beri
Bu kadar umutsuz
Bu denli çaresiz
Böyle küskün.
Şimdi yollara vurdum kendimi
Kavuşurum umuduyla bir gün
Sırtım güneşe
Yüzüm sana dönük
Sırtımı yakarken Ra'nın ışığı
Gözlerim yerde,boynum eğik
Yüreğim bir kelebek gibi
Duracağının farkında
Ama zamanını bilmeden atıyor
Tık tık tık...
Yitireli çok olmuştu zaman bilincimi
Şimdi ise
Mekân bilincim de yitik.
Bu yolun sonu
Çıkar mı sana bilmem
Ama
Yarın değilse sonra
Burada değilse orda
Muhakkaktır seni tekrar görmem.