Güne Vurgunlar Şiiri - Vedat Koparan

Kırlangıç fırtınasında
Hassas bir çocuğum
Değmeyin kırıklarıma
Uzak durun yanarsınız
Her dokunuşta bin ah..

Aydınlığın gözü kör olmaz
Hücre, hücre vuruluruz
Gün sabahlarına ermeden
Biz güne vurgunlar
“Bu namustur künyemize kazılı”
Bileğimizde saat izi değil
Boynumuza vurulu laleler..

Kaç canımla birlikte
Kaç gecem katledildi
Binlerce mermiler değdi
Delik deşik duvarlar
Yanan bedenimde
Yüzlerce delikte
Duvarlar sızladı akan kanlarımla
Söylenir Özgürlük ve Aşkın kavgası..

Yıkıntılarda
Yeniden onurluca doğuşlara
Ben direncin kölesiyim
Maviye vurgun
Yaşamın yılmazlığında..

Çalınır, yağmalanır Gökyüzü maviliğimiz
Vurulur korunmasız kuşlarımız
Vuruluruz hain karanlıkta puşt zulalarında
Akarız ırmak, ırmak
Akarız derya, derya
Uyanan toprak ananın bağrında
Yer kabuğunu kırarak
Yeni güne varır elbet
Güneşin çocukları umutla
Umudu yitirme diri tut
Maviler bizimdir al yalımlı kızıllıklarda..

Vedat.K 23.08.2003 (2000 lere düşen iz düşümü zamansız mekansız hoyrat duygu kaçaklarından.)