Güne Geceden Kırpılan Bir Yıldız Düşüm

suskun koyaklarda içten içe akan bir pınar
dağlar sustuğunda suların uykuya dalar
güneş güne rengini yangın parıltılarla salar
uzaklar hep böyle mi yoksunluklarla yakar
sevgi bu deryalarda uzak diyarları yakın kılar

-hani deriz neler yapıyorsun
günün nasıl geçiyor diye-

biraz klasörlerimi düzenleme
biraz şiir estirme arada sohbetle
işler desen alçak sürünmede

yaz sıcağı kavururken kan ter içinde
gözlerim gözlerinde aklım hep sende
kalmışım günün anatomisinde sobe

tepeden tırnağa acı acıya keserde
dedikte işte
böyle sobelendiysek şairiz, şairiz be

Vedat der ki;
bir kum tanesiyim sevgi denizinde
Koparan’dır soyismim
dalar çıkarım acılar denizine
çocuk gülüşünde galibin yüzüdür yüzüm
gün karalarından aydınlıkları dererimde
vururum karanlıkları
aydınlık gelen gün adına düşlerimle
beni arar sorarsan;
bil ki ben hep sendeyim şiir sesimde
bu hayaller ötesi perdede mavi düş peşime

Vedat Koparan Ağustos-Kasım 08.2005 Sevgiyle