bugün yine pervasız yüreğim..
alıp başını gidiyor uzaklara habersiz
gözlerinde damar damar geçmişim..
ışıklar söndü, karanlık çöktü sepepsiz
elimde kalmış yırtık bir resim..
hüzzam çalar keman kulaklarımda..
bu benim ilk yalnızlığa direnişim
bir dünya var küçücük avuçlarımda..
önümde gidiceğim yollar var,biliyorum
elimde bomboş bir adres kağıdı
üstelik sokağının adınıda unuttum
boşuna yordun belliki bu yüreği..
alıp alıp getirir önüme seni hatıralar
nasıl çalıp çalıp gittiyse yıllar..
şimdi sanamı yansam yoksa kendimemi?
ne aşk kaldı geriye nede şarkılar...
Kayıt Tarihi : 8.8.2016 00:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmail Baharşen](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/08/08/gune-dusen-karanlik.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)