Güne Dair Şiiri - Murat Tali

ben hep vardım
yok olan günlerdi

sessizlik dediğin şey
bağrımın içe gömülüşünden öte birşey değildi

gözlerimin çığlıkları batıyorken güne
yüreğimin çırpınışları
yaralıyordu zamanı

bakma
böyle hüzünlü olduğuma

halen kuytusunu yitirmemiş
çocukluğum var içimde
sobelesen çıkacak dışarı
esrik gülüşüyle

kimsecikler yok ortalıkta
müzik
duvarları yıkacak
sevgileri haykırıyor
bas bariton sesiyle

bir ışık
kuytumu aydınlatan
ve bir gülüş
esrikliğime dem vuracak olan

gidiyorum
ışığın doğduğu yere
yani içime
yani o derin deryaya
yani o bilinmezliğe

güne dair
kaygılarla
ve
sessizliklerle

bitmeyecek bir şiirdi başlayan
anlamını veremeden yitirdim günü...