Yaş ilerledikçe bir başka mı oluyor insan
Ya da başkalaşıyor mu dostlar, tanıdıklar
Ya da kimseyi tanıyamamış mıyız?
Yaş ilerledikçe anlıyor insan
Biraz sükunet çok huzur
Az insan az baş ağrısı
Hani diyor ya "ben keyfim ve kahyası"
Öteleri düşünürsün bu yaşta
Ötelerin gelmeyeceğinden korkarak
Çok günah ettim sevabım yok diyerek
Annen baban gelir aklına dağ gibi insanlar
Ne ara eriyip mum oldular
Belki ağlarsın gizlice hazır değilsin gitmelerine
Nasıl hazır olacaksın ki:
İnsan hiç hazır olur mu sevdiğinin gidişine
Kayıt Tarihi : 24.3.2024 04:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
şiir değil bir yazı
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!