Hayat, yaşayabileceğe dururken daha
Henüz anlamalarla sıra iken, geçti aha
Ansızın olur durumla, beklenir beklenmez
Bakmışsın bir sıra oluşla, güç yetmez de paha
Sevinç eşecekmiş bu bağır
Ne günün koynunda uyuklarım
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Günübirlik çözümlere vurgu yapmaz şiir.Daha göçebedir bu yüzden duygular.
Yüzyıllar öncesinde kurulan büyük kentlerin insana abanışı gibidir aynı yaşamlar içine sıkışıp kalmak.
Mono toplum oluşumuz bir teslimiyeti körü körüne benimsememizden kaynaklanıyor olsa gerek.
Toplumun belleğinden bazı kalıplar yıkılmadıkça bu şiirin giz'inde saklanacak çokça olgu.
İlgiyle okudum şiiri.70 milyonluk o büyük ve tek küme içinde duran muhaliflerin yazgılarını düşündürdü dizeler bana.
Kutluyorum Dost.
Erdemle.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta