Gündüzün Sularındaydı Kuşlar

Gündüzün sularına konan kuşlar anlattı bana, geceydi..
Çürümüş bir şafağın yangınlarda üşüyerek yandığını
Uzayıp giden bir duman, bir yaz yağmurunun yanılgısı
Bir ömrün gecesini yürüyen kuşlar ağladı bana, geceydi...

Gece kısa bir kibrit çöpüydü, ben çektim onu...

Belki de hayatta uzun bir kibrit çöpü hiç yoktu...

Dünlerimin tellerine konan kuşlar anlattı bana, geceydi...
Birileri üşüyordu bir yerlerde, birileri gizliyordu üşüdüğünü
Üşüyen bir yaz güneşi, vakitsiz gelen ölümlerin bile küstüğü
Yarınlarımın dallarına sokulan kuşlar ağladı bana, geceydi...

Hayat gözlerimin içine bakıyordu, ben gördüm onu...

Belki de hiç bir vakit hayatın gözleri yoktu...

Kanadındaki yarasını sakınan kuşlar anlattı bana, geceydi...
Ardına bakmadan yürüyordu hayat, anıları umursamadan
Yitip gitmeyen anılar, belliydi gülüşlerin tortusundan
Gözleri yitiklerde kanayan kuşlar ağladı bana, geceydi...

Umut desteliyordu ellerinde hayat, ben tuttum onu...

Belki de destelenen hiç bir harmanın yeşili yoktu...