Gündüzün Sesi Şiiri - Emek Anıl Aşılı

Gündüzün sesi!
Ay batarken ölgün umutlarıyla
Başlar martıların,
Kafa karıştırıcı telaşı.
Zehirli bir umut saçar
Güneş,
Hasta bir annenin ayak ucuna.
Sinek vızıltısı mı bu
Yoksa gümleme mi?
Ağlar nevrozlu baba,
Çocuk duymaz sesini.
Çocuk, zaten kendi oyununda
Şen şakrak bir Tanrı değil mi?
Gün doğarken ayıtır:
Ben geldim,sen düşün
Ya da yaşa!
Bak, yabancı bir vakitle geliyorum.
Çaldım, ne varsa ömrüne ait
Soldurdum çabaları.
Arama,
Sorma, çıkışları!
Alarmlı mamaları
Düşünme!
Alarmlı
Sabahları dert etme!
Karanlığa sinyal ver,
Frenle biraz,
Düşme peşine
Gündüzün!
Sesi, zaten artık
Karanlık…
Yol yürünür elbet,
Sokak lambalarına
Bağırma!