18 Temmuz 2005, İstanbul
gündüzü sevmiyorum
ruhumu acıtıyor benim
bu amaçsızlığın bembeyaz boşluğunda
melekerin cayır cayır yaktığı derim
ruhumu eski sandalyeye çıkaran ölüm
ve bir o kadar yangınzede ellerim
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim