gündüzü sevmiyorum
ruhumu acıtıyor benim
bu amaçsızlığın bembeyaz boşluğunda
melekerin cayır cayır yaktığı derim
ruhumu eski sandalyeye çıkaran ölüm
ve bir o kadar yangınzede ellerim
gündüzü sevmiyorum
içinde çok boktan bir şey var
veya ılık bir gün canımı sıkan
insanların güldürüler keşmekeşi
gözümün oyuğunda çırpınan yılan
ezilen bir kedinin kanlı eli
sevmiyorum gündüzü
çünkü
en az bazı insanlar kadar
boktan bir sahtekarlıklar cümbüşü
ve içimi kaplayan
parlak olan her şeyin içindeki dram
iblisin ellerinden dökülen tiyatro
ve sıcağın altında ağırlaşan kafam
çok soğuğum, dünya sanki dönmüyor bugün
hiçbir zaman güzel değildi de, sanki en kötüsüydü bugün
Kayıt Tarihi : 24.10.2024 20:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
