Gündüzler Şiiri - Haydar Demoğlu

Gündüzler; beni sıkar...
Sıkar; tağ... Akşamlara kadar.
Bir yanan sigara,
Bir yudum rakı,
Dağıtır; bende ki,
Tüm sıkıntıları.

Gündüzlerin; gülleri solmuş,
Gündüzler; hüsranla dolmuş,
Artık şu gündüzler...
Var ya, gündüzler...
Sıkar olmuş.
İnsanı; stresle bunaltıp,
Boğar olmuş.

Gündüzler; sıkıntıdır,
Hem çile...
Gündüzler; geçmek bilmiyor niye;
Gündüzler; bazen elem, keder...
Bazen; neşe, muhabbet,
Stresi, sıkıntısı daha fazla,
Yalan mı? Söyle.

Ah! Gündüzler,
Ah! Şu gündüzler,
Ruhu okşar bazen,
Kanatlandırır sarhoş eder,
Bazen, acıyı, hasreti hatırlatır,
Gününü zehir eder,
Hep stres üretir, gündüzler.
Demoğlu; merak etme,
Bir gün gündüzlerinde biter.
(Haydar Demoğlu-Erzurum)