Gündüzler Kan Geceler Yara

girersem yollarına bohçamda türkülerle varırım sana
mutluluklar bağlarını sunar bana
varırsam bir insana

tut ki ben bir ameleyim her gün ezilirim yaşamın altında
sen de bir öğretmensin yaşam okulunda
bana aşkı öğret acı olmasın tadında

herkesin uçurumu kendisine yüksek olur mu acaba
acırken birisine hatayı biraz da kendinde ara
ülkemde gündüzler kan geceler yara

zıkzaklar hedeften şaşırtır insanı
gülüm senin kadar seviyorum ülkemin dağlarını
dağlara da korkusuz dayıyorum sırtımı

dünde kalma kaçırırsın yarınlarını
akayım sana önüme örme tabularını
sevgimle yeşerttirim kurumuş yanlarını

düşlerini tut altına sokaklarda akıtma gözyaşlarını
ilişipte düşerse acıtırsın sokak çocuğnun canını
ülkemin çok gereksimi var nefretinle kırma insan yanını

gündüzler kan ülkemde yara geceler
açlar yüreğimi deler
ülkemde üvey evlat bile değil varoşlar

evine ekmekle dönen bir babanın mutluluğunu taksam saçlarına
birlikte umut ekeriz insanların kıraçlarına
yeşerirse düşlerimiz bayram olur dünyanın açlarına

nedense hüzünler yollarını şaşırır hep yeni güzelliklere taşınır
yasak aşklar gibi ortada bırakırsak insanlığı insanlık aşınır
yıprandıkça insanlık gündüzler kan geceler yara kalır

ülkemde gündüzler kan geceler yara
yıkma acıların acıttığı gözlerini uzaklara
dermanını kendinde yani insanda ara