Gündüzbey Pınarbaşı - 40 Satır -

Bir pınardan ötesi, Gündüzbey Pınarbaşı
Bereketin öznesi, zümrütten göze başı.
Kavrulan yüreklerin, dertlerine dermansın
Her katrende bir şifa, can suyuna fermansın.
Dinginliği bilmezsin, cazibeyle akarsın
Bağrına set koyanın, bentlerini yıkarsın.
Kayalardan kaynayan, engin billur berraksın
Müjdelerin kaynağı, albenili revnaksın.
Ninnisini dinlerken, nice esen rüzgârdan
Beslenirsin sabırla, hem yağmurdan hem kardan.

Nice oymaklar sende, birer otağ kurmuşlar
Evvelce gelenleri, bir bir senden sormuşlar.
Bağrından yansıyanlar, hâtıralarla dolmuş
Sor söylesin her katren, târihe şahit olmuş.

Vâdinin yamaçları, seninle yeşillenmiş
Börtü böcek çiçeği, hayât bulmuş şenlenmiş.
Ovalara varırken, canlar senden beslenir
Vuslatına ermeyen, hasretinden hislenir.
Yürekleri yananlar, yudum yudum içerler
Bir ferahlık çökünce, derin bir of çekerler.
Akışında gizemli bir ney sesi dinlenir
İbret al dercesine, o ân rûha seslenir.

Arıtmaya gerek yok, sade duru lezzetin
Şükreden gönüllere, ilahi bir izzetsin.
Bağrı yanan niceler, suyun ile serinler
Senden ırak olanın, kalbi biraz hüzünler.

Öyle bir nimetsin ki, senden asla geçilmez
Bilenler bilir seni, Besmele’siz içilmez.
Seni hoyrat kullanmak, hem vebal hem günahtır
Kıymetini bilmeyen, ya câhil ya küstahtır.
Mevlâ’m seni her zamân, kem gözlerden korusun
Her gören maşallah der, efsûnlu bir dorusun.

Ey Malatya’m Malatya’m, sen ne güzel şehirsin
Pınarbaşı’m duy beni, sanki nûrdan nehirsin.
Sende zemzem tadı var, susayanlar su ister
Her ikrâmın sonunda, “su gibi azîz ol” der
Zengin ile fakirin, ekmeğine katıksın
Kapanmaz gönül kapın, sonsuza dek açıksın.
Gönlümün edâsıyla, biraz sadâ eyledim
Birkaç satır söz ile, hislerimi söyledim.