Gündüz Ve Gecenin Savaşı

Gündüz der: güzeli benim gösteren,
Güneşim toprağa hep hayat veren,
Rengarenk gülleri yollara seren,
Ölümsüz sevgiler bende bulunur.

Gece der: insanın kabusu benim,
Çocukta karanlık korkusu benim,
İnsanın en güzel uykusu benim;
Rüyalarda güzel şeyler bulunur.

Gündüz der: sen kara,bense beyazım,
Coşkuyla yaşanır baharım,yazım,
Ne varsa bendedir, insana lazım,
Bu insanlar,bilmem sende ne bulur?

Gece der: dilerim akılnda kalır;
Kar beyazdır küreklerle atılır,
Karabiber gram ile satılır,
Derinin rengiyle övünmek molur?

Gündüz der: benimle uğraşma boşa,
Ordular ışıkta girer savaşa,
Çalışanlar bende giderler işe;
Tembellikse sende hep hayat bulur.

Gece der: Mecnunu çölde kavurdun,
Yaktın küllerini yele savurdun,
Dağ olup,Ferhatın yoluna durdun;
Bunların hesabı senden sorulur.

Gündüz der: benimle uğraşma derim,
Güneşimle seni yakar geçerim,
Mutlak gerçekleşir benim zaferim;
Acıyorum sana, bak yazık olur.

Gece der: istersen tek tek say derim;
Bir milyondan fazla yıldız askerim,
Tek başıma dünyalara yeterim,
Eminim çok kanlı bir savaş olur.

Gündüz der: gel artık gerçeği izle,
Hiç alay etmesin çok olan azla,
Bazen sen fazlasın,bazen ben fazla;
Kavga etmeyelim, barış hoş olur.

Gece der: anladım,kavga da neymiş,
Yaratan herkese payını vermiş,
Güzellik hem sende; hem de bendeymiş,
Barışta insanlar hep mutlu olur.