Yüreğimden akar kelimeler her günbatımında,
Hepsi mühürlüdür dünde gizli bir kasım ayına.
Gündüzleri yazamaz ellerim mutlu şiirler,
Çünkü hüzünleri boğar, umut kokar gündüzler.
Bu yüzden gece yarıları uyanır duygularım,
Gündüzleri susar, istese de konuşamazlar.
Okumadığın bu satırlarda,
Sana ulaşmaya çalışırlar.
Herkes okuyabilir bu satırları,
Ancak bir sen anlarsın.
Herkese yazabilirim mutlu satırlar,
Ancak hüznümü bir seninle paylaşırım.
Dert ortağım oldun desem yanılırım,
Çünkü sen asla eski sene ulaşamazsın.
Kasımdan şubata kadarki imkansızımsın,
Üç aylık görünse de bir ömür sürecek olan rüyamsın.
Belki de son şiirim dediğim,
Kaçıncı son olduğunu unuttuğum satırlardayım.
Sonsuz kere de yazsam biliyorum yetmeyecek,
Bir ömür kelimeler dökülecek, kalbim susmak bilmeyecek.
Güneş gibidir kalbim,
Kıyamet gelene kadar umutsuz ışığını eksik etmeyecek.
Masmavi bir gökyüzü gibi düşün,
Gece olana kadar umut kokacak her hüznüm.
Hayaller düşleyeceğim yine sonsuz kere,
Ve hiçbiri gerçek olamayacak bu kahpe düzende.
Yine de umutsuz umutlar yeşerteceğim,
Ve kararmış karanlıklarda sanatımı icra edeceğim.
Sen ise hiçbirini görmeyeceksin,
Birisi gösterse bile asla fark etmeyeceksin.
Böyle kahpe işte dünya,
Acaba nasibimi alamadım mı daha?
Kayıt Tarihi : 24.12.2023 15:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!