Muhammet Üresin - Gündüz Rüyaları Şiiri ...

Zor olanı yalnızca yokluğuna alışmak hayata kafa tutmak değil ki o kadarla kalsa yine iyi
Eliyle koymuş gibi bulan en zayıf anımda gelip beni vuran sensizliği nereye koyacağız peki
Yerimden yurdumdan ediyor beni her gece içimden geçen sesler batıyor yastığım yorganım diken gibi
Neyim ki ben sahi kendi gölgesinden bile korkan  bir serseri yada böyle zavallı ağlak bir çocuk belki

Elimden daha iyisi gelmiyor ama olmuyor yapamıyorum sensiz bir hayatla başa çıkamıyorum
Pusuyorum siniyorum bir köşeye çekiliyorum kapanıyorum içime ama senden kaçamıyorum