Gündüz Rüyaları Şiiri - Muhammet Üresin

Zor olanı yalnızca yokluğuna alışmak hayata kafa tutmak değil ki o kadarla kalsa yine iyi
Eliyle koymuş gibi bulan en zayıf anımda gelip beni vuran sensizliği nereye koyacağız peki
Yerimden yurdumdan ediyor beni her gece içimden geçen sesler batıyor yastığım yorganım diken gibi
Neyim ki ben sahi kendi gölgesinden bile korkan  bir serseri yada böyle zavallı ağlak bir çocuk belki

Elimden daha iyisi gelmiyor ama olmuyor yapamıyorum sensiz bir hayatla başa çıkamıyorum
Pusuyorum siniyorum bir köşeye çekiliyorum kapanıyorum içime ama senden kaçamıyorum
Korkuyorum inan çok korkuyorum sevgilim söyle düzelir mi bu halim galiba gitgide deliriyorum

Uğramışsın sen yine şehrime besbelli yoksa bu sokaklar bu kadar güzel ve her yer yasemin kokar mıydı
Dolanır mıydı böyle dilime o çok sevdiğin şarkı değişir miydi sanki iklim yer gök çiçek açar mıydı
Evi topladım temizledim sığmıyor içime içim birazdan geleceksin çat kapı yani öyle olmalı
Ne kadar daha kandırabilirim ki kalbimi böyle hadi çık gel öp uyandır bitsin bu gündüz rüyaları