Gündüz hemzemini Şiiri - Akın Akça

Yine de benzemiyor Ay,
Dünya'ya bakarken ordan;
bir tüm halinde, kuşbakışı...
Dalıp gitmek gibi bu,
kırmızı belediye otobüsünde,
bir elin askıda
veya başka,
değişik bir yerde:
Şekle odaklanamıyorsun
dalıp giderken.
(Nereye bakıyorsun
dış tarafta;
o ooo bak, o o tobüste? ?)

Ama, için rahat mı?

Mavi bulutlar havalanıyor.
Hafif mavi zemin
üzerinde mi
geceyarısı zifirisi
yıldızlarıyla birlikte?

Belki sormalısın ki,
'sonu yok mu=? '
'İşlerin sonu yok'
gele tavla denirgele,

Ama sonu yani yok mu?

Kayıp gitmemelisin
demir çubuktaki
lastik el tutacağıyla obüste -
yukarıdan aşağı
ve aşağıdan yukarı,
defalarca ve,
insanların üstünde
- trendeki vagonlar
arası sallantı nikbini gibi
*

Çatlatarak kendini çıkıyor
bir limonisineği,
yavrusu-hızlı açan çiçek'in
en öbek göbeği
bir hızlandırılmış
şehir yaşantısı tersinmesi...

Yalan diyebilir misin
formasyona,
limonsineğine şimdi?