Gündüz geceye döndüğünde. Şiiri - Jean K ...

gündüz geceye döndüğünde
oyunlarımız kalırdı yarım
öylece sokak ortasında
çekilirdi el etek
havada ağır bir terk edilmişlik
duygusu
hükmünü sürerdi karanlık
çocuktuk işte
korkardık…
sığınırdık ocaklarımıza
pür dikkat olurdu kulaklarımız
en ufak sese
ürperirdi
uykularımızda bile
o küçük yüreklerimiz
olmadı
bizim hiç ninni söyleyenimiz
böyle böyle büyüdük hepimiz
farkına vardığımızda her şeyin
meydanda okuduk korkularımıza
sokakta ,dağda ,
sırada ,fabrikada…darağacında
halen peşimizde karanlık sahipleri
varsın olsun
onların iflah olmaz
korkuları var
ezelden ,ebede
düşmandırlar
hem bize
hem aydınlık düşlerimize…
jk.