Gündüz gece Şiiri - Dilek Yüksek

İlerliyorum hayaller kervanıyla
Bir yanım senli
Diğer yanım sensiz
Sessiz
Çaresiz
Yüreğim mezartaşı yalnızlığı
Mezar taşı soğukluğu
Ulaştım nirvanaya
İlerliyorum
Yollarda gündüz gece

Ilgıt ılgıt kanıyor
Yüreğimde
Sen sen diye anıyor
İçimdeki ses
Kopuyor bir vaveyla
Sessiz
Sensiz odamda
Doluşuyor ölüm sessizliği
Karabasan misali üzerimde
Kıpırdayamıyor can
Kıpır kıpırken canan
İncecik bir yolda
İlerliyorum
Gündüz gece

Çöküyor ay üzerime
Düşler yüzüyor
Sen ırmağında
Gözleri üzüyor
Derinden
Yaşları bir bir süzüyor
Aşk mendilinden
İlerliyorum
Meşk orman yolunda
Gündüz gece

Ahh yâr
Bir kalabalık içinde
Hepsi ağyar
Sızım sızım sızlar
Yürek tellerim
Attılar yarım beni
Kara kara kuyulara
Kaldım kuytularda
Gel çıkamam işin içinden
Gel sen çıkar
Çıkar beni
İlerliyorum
Yalnızlığımla
Kabus dolu yollarda
Gündüz gece

Aşkın bedeli
Ödedim ecel ile
Aşkın öznesi
Hayalimin gözdesi
Sen
Koydular beni
Musalla taşına
Taşıyorlar
Bir kutuda
Yüreğimde seninle
İlerliyorum
Gaibler ülkesine
Gündüz gece

Dalgalandı hüzün denizim
Dalgın alınganlığım
Bu insanlarda kim
Niye ağlaşıyorlar
Niye
Yüreğimdeki sana mı
Ürkek bana mı
Damlıyor
Gözlerimdeki bulutlar
İlerliyorum
Bir kayıkta süzülüyorum
Üzülmeyin canlarım
Dostlarım
Yoldaşlarım
Üzülmeyin
O yâr yüreğimde
Onunla gülümseyerek
Gidiyorum
Mekânın sahibine yolculuğum
Gidiyorum
Gündüz gece