Gündüz bitip yine akşam olunca

Gündüz bitip yine akşam olunca
İçime bir hüzün çöküyor benim
Dertler başlangıcı oluyor bende
Ateş ciğerimi yakıyor benim

Birgün huzurluyum bir gün mutsuzum
Mutsuzluk belimi büküyor benim
Bir damlacıl yalnızlığı ararken
Gürültü canımı sıkıyor benim

Aklım telefonda haber beklerken
Bedenim sıcak ter döküyor benim
Evimin içinde tek tek sekerken
Gözlerim yollara bakıyor benim

Bir elimde kağıt şiir yazarken
Yüreğimden kanlar akıyor benim
Dostlarım derinden bana bakarken
İnanın içimi okuyor benim

Bu ne çile imiş beni eriten
Sinirden kalbimi sıkıyor benim
Dedim biraz beni rahat bırakın
Ruhum bedenimden çıkıyor benim