Gündönümü Şiiri - Çağrı Yiğit

Haziran’dan haz almaya başladığım ilk anda
Gözlerin gözlerimdeki en anlamlı düğümdü
Doğduğum günden beri sonu gelmez geceden
Uyandığım her sabah aynada gördüğündü

Dağlarım kırcılanır, gece gündüz sislidir
Kışlarım bin yıl sürer, soğuktur tek iklimim
Güneşin buz tuttuğu sancılı bir sabahta
Kardelen gibi açtın ortasında fikrimin

Ellerimde hiçlik suskuları belirdi
Buzdan kanatlarla yükselirken yukarı
Derinden dalga dalga yayılan çığlıklarım
Hiçbir yerde mevcut olmayışına yakarı

Yalnızlıktan usandığım o günlerin birinde
Sanrılarla başım döndü, yolum şaştı ve aklım
Ben, beyaz buz çağına milyon yıldır sürgünken
Sen, çağıma en katı,vazgeçilmez yasaktın

Bir yerde varlığımı hiç kimse bilmese de
Sessizlik, soğuk, kar, donmuşluk ve sis benim
Kollarımda zincir, kelepçe olmasa da
Varlığım demirbaşı bu buzdan cehennemin

Umutların kıtlığını yaşasa da her dönem
Uzak ihtimallerin aşığı bu serseri
Uçurum kadar derin gözlerini her gören
Bir bakışta anlar içindeki depremi

Yokluğunda şaşırıp kaybolduğum her anda
Adın kutup yıldızı ritmi bozuk kalbime
Toprağında açan o hüzünlü zambaklar
Bir elveda şarkısı kalbimdeki kabrine

Sessiz ve derinden dolaşan kanımdaki
Varlığın tek gemilik bir yenilmez armada
Bir keskin utku var bayrağındaki
Hayallerle işlenmiş o muhteşem armada

Kalelerim düşeli yıllar oldu ve şimdi
En kuytu limanlarım tehlike altındadır
Dönüşüm yenilgi ufkuna yönelirken
Bu saatten sonra ne desem yarım kalır

Bir hayalle bütünleşip benliğini yitirmek
Sonu gelmez zifire gömülmeye eşdeğer
Bilekleri koparıp damarları boşaltmak
Bu garip esaretten tek kurtuluşmuş meğer