Gündoğumu Şiiri - Mersamet Yılmaz

Gündoğumunda uyandırır serçeler;
Güzel bir günü müjdeler.

Cıvıl cıvıl çağırırlar:
Gel! Gel hadi bak! Diye diye.

İlk ışıkları gelmeden güneşin;
Aydınlığı gelir, ufukta kızıllığı.
Birleşse de öbek öbek bulutlar,
Beceremezler, kapatamazlar.

Güneş yaklaştıkça doğmaya
Ufuktaki hüzün kızlığı dağılır.

Güne âşık ayçiçeği gibi,
Cümle âlem başın uzatır.
İlk ışıkla aydınlanmak için,
Yüzün döner tüm varlıklar,
Bekler ilk ışığını güneşin.

Yüksek tepeleri kıskanır
Ne var ne yoksa etrafta.
Her zaman olduğu gibi;
Vermiştir güneş ilk ışıklarını
Yüksek dağlar ve tepelere.

Silik kalan tepenin ardındakiler
İlk ışığı alamamanın hüznüyle
Küser boyun büküp gündoğumuna.

30-05-2009 Mehmet YILMAZ