Gündoğumu Şiiri - Gülhan Gökalp

Bir gündoğumu hüzünlendirir beni
bir de günbatımı...
Dalar giderim semanın o kızıllığına
kopar içimden bir şeyler.
Yaşamdan çekip giden birgün daha...
Gündoğumu hayata gelişi
günbatımı ise ölümü anımsatır her zaman...
Varoluş ile yokoluş o denli yakın ki,
tıpkı iki kardeş gibi..
Gün be gün yaklaşıyoruz
ölümün kucağına!
Ya yaşananlar, ihanetler,yalanlar!
Acısıyla, tatlısıyla bir ömür
bitiyor farkında olmadan...
Neyi paylaşamayız bilemem ama,
hep didişme, kaygı, tasa.
Kim, ne götürür oysa toprağa!
Günahıyla, sevabıyla bir ten,
bir de, iki arşın kefen...
Bir gündoğumu hüzünlendirir beni,
bir de günbatımı...