Gündoğdu Çobanları Şiiri - Sefa Sürücü

Sabaha karşı bu bostanın çiçekleri ve de gülü
Açmak içindir ki toprağına su ister o zaman
Bir çobanın türküsünden uyanır da bu sürü
Her sabah rızkını alır derenin akışından
Menekşeler,sümbüller ve daha neler neler
Rengine renk katar bu bahçıvanın elinden
Bu beldenin sabahında kavaldan çıkan sesler
Kendinden geçer o sürü çobanın çilesinden
Günlük dert,tasa sürülerin başındaki çoban
Ne bir sesimizi duyan olur ne de türkümüzü

Sadece bir oğlum var o da bu bahçede bahçıvan
Koklamadan geçemezsin bahçenin önünden sürü
Ben bir bahçıvanım sizlere güller yetiştiren
Kokusundan bayılır her gece bu yaban sineği
Dağlarda çiçeklere konan o arıların sesinden
Anlıyorum bostanım da arılara var dağ çiçeği
Ben ise bir çoban beldede, derenin akışında
Çığlık çığlığa seslenir kavalımın derin sesi
Bir kuş misali geçer ömrüm bu kuşun bakışında
Ki ardımda bıraktığım eser çobanın kaval sesi