GÜNDELİKÇİLER.
Karanlık sürerken tan ayazında,
Sımsıcak yataktan çıkmışlar yola,
Bir kürek, bir kazma omuzlarında
İşe çıkmış yine gündelikçiler.
Kahvaltı çıkını bellerde bağlı,
Kışın soğuğunda cıscıbıl hepsi,
Yevmiye peşinde şahinler gibi
Avlarını arar gündelikçiler.
Toplanırlar yine kahve önünde,
Gelecek patronlar seçecek diye.
Günü kurtarırdı bir tek yevmiye...
Yoksa aç kalırdı gündelikçiler.
Muhtaçlar lokmaya, bir damla suya,
Efendidir güya, taçtır başlarda...
Seçmezde patron iş bulamazlarsa
Perişan olur bu gündelikçiler.
Karlı iş görmeden ömür bitiyor,
Sürünmek cabası açlık yetiyor,
Karadır yazgısı, süründürüyor
Kan ağlar, yas tutar gündelikçiler.
Süleyman SAYLAN
(Ankara,11.11.1988, Saat: 01.27)
Kayıt Tarihi : 3.10.2003 18:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!