Günde İstanbul Şiiri - İffet Kaçıra

Bir ezan sesiyle uyanışım...
Derken bir vapur;
Şaha kalkıyor
Martılar gözlerini açıyor,
Çocuklar ağlıyor,anneler uyanıyor
Babalar hiç uyumamışken!

Yalnızlığımı ütüleyip giyiyorum üstüme,
Herkese şüpheyle bakıyorum.
Ben sokaklarda yürüyorum,sokakalar bende
Seni arıyorum
Boğaza yakın bir yerlerde.

Seni yaşarken öğle vakti
Eksiksin içimde
Edemediğin cümlelerin var henüz.
Gitgide büyüyorsun,
Sen büyüdükçe
Ufalanıyor bedenim.

Mavi bir gece düşledim
Solurken denizin grisini,
Kalabalıkla kol kola gezdim.
Yüzleri kokladım tek tek
Seni aradı gözlerim.
Yorgunluğunu vazgeçilmezliğinin üzerine ekleyip
Yüzüme taktım gülümseme diye.
Eve dönerken
Gece kem gözlerle köşe başında bekledi
Ben huzuru özledim.

Beni unuttum seni yaşarken,
Senin yaşamı özleten renklerin vardı,
Tüm günahlar için sebebin.
Günah kadar güzeldi mavi gecede gri gözlerin