Günde en az on dakika Şiiri - Zeynep Tezcan

insan en az günde on dakika
iskemleyi çekip
aynada kendine bakmalı
bir gecede yaşlanılmıyor ya
izlemeli gün be gün
yüzünde oluşan haritaları
saçlarında aklanan günahları
bir sabah dememeli
kim bu ihtiyar aynadaki

insan en az günde on dakika
iskemleyi çekip
bakmalı sevdiğinin gözüne
ve belki bir de ellerine
aşk bir gecede bitmiyor ya
görmeli o gözlerin uzakları görmeyi seçtiğini
o ellerin hangi başka ellerle
karşıdan karşıya geçtiğini
hangi avuçlarda terlediğini
bir gece uyku arasında farketmemeli
bir daha geri gelmeyeceğini

insan en az günde on dakika
iskemleyi çekip
geçmişini masaya dizmeli
karşısına geçip hesap kesmeli
güneş alan ve kurak kalan
tarafların yerlerini değiştirmeli
ömür bir günlük değil ya
bir akşamüstü eve dönerken
aklından geçmemeli
hayaller kalakalmış
vakit ise çok azalmış

insan en az günde on dakika
iskemleyi çekip
geleceğini balkonundaki ipe dizmeli
rüzgar estikçe
burnuna gelen kokuyu hissetmeli
gelecek bir yatıp bir kalkınca
insanın salonunun ortasında belirmiyor ya
hazırlıksız yakalanmamalı
kalabalıkların hafifleyip
yüreğin ağırlaşacağı belli
sağa sola uçuşan geleceğimin mandalı
senin yanımda kalmanda saklı