Günçicek Şiiri - Kemal Ceyhan

Gittiğin günden beri her gün ikiz sanki
Yüzüne degil duvarlara konuşuyorum artık
Bir beyaz hayal sarmış bedenimi;
Ölüme benziyor ama ölmüyorsun..
Gözlerimle dokunuyorum sensizliğe..
Seni özlüyorum, anlamıyorsun

İçimde öldürüyorum birini
Sevgim kanıyor
Gömüyorum sineme...
Hani ilk baharda, bir filizi kırarsın ya dibinden,
Gövdesi sessiz çığlık, nara atar derinden,
Yaşadım diyemem ama
Sizım sızım sızlayan yaralar öldürmez
Bilirsin işte Günçiçek
Ask bu
Güldürmez

Uzaklığını ölçüyorum şimdi
mesafeler kanıyor içimde
Yollar sensiz,
yollar büklüm büklüm..yollar dikine
Sen bilmiyorsun
Yasamaktin bir türkü boyunda
Nefesimi kesip kesip
Gömmüyorsun

Simdi acı bir türkü dolanacak diline gidenlerin yazdığı,
İnsanın en tuhaf hali,
Terk edemez ama gitmeyi iyi bilir
Bir kürek kor ateş bulup
Üflerken yüreğine...
Giden ölmez sevgili
Ölmezden gelir