Kalıcı değiliz, gitmek için dünyadan.
Gönül titrer, kavuşmağa durur, imdada.
Zevk almadık, yaşam; ham durur dünyada.
İster toprak yaşamı; kolayı var, üryanda!
Kim kılar nefsine güç; dolap var, dolapta.
Bir viran kalmışım, orda tüter; onu da yıkar, Çalap’la.
Üryanda kalmış, korkun cehennemi ataşla,
Ol ki, yakmaz cehennemi; cehennem narı, taşla.
Asil kılındım, görülmemede! Okşandık pasla.
Kar mı koydun önümüze, kırıldık kasla?
Pas diyeydin de; kılardık biz, has; acıyı yasla
20.01.2007
Bayram KAYA
İmdada: Tanrı sevgisi; Farklı boyut ve boylamın idraki algısı.
Üryanda: Kuruntulardan kurtulma; Karmaşıklığı açık seçik değişmeye görme algısı.
Taşla: Yaşamsal deneylerle edinilen; sağduyu, vicdan muhasebesi, sosyolojik denetim algısının yokluğu yüklemesi. Kendi denetleme ilkesini (ateşini) oluşturamamışlık. İnsanın kendi ateşini kendi taşırlıktan izafe.
Kayıt Tarihi : 17.5.2007 20:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
selamlarımla
Yürekten kutluyorum, hem de defalarca...Saygılarımla...
kaleminiz daim ilhamınız bol olsun
gurbetten sılaya
selam ve dua ile
TÜM YORUMLAR (22)