Bırakıp gönül kapıma, gayrimeşru çocuk gibi özlemini, gitttiğinden beri;
Ben istemeden kalbim onu öyle sahiplendi ki, gelip alırsın diye ödü kopuyor.
Seninle yaşanmadı bu aşk ama 'yokluğunda' heran büyüyen Özlemine, doyum olmuyor...
Kayıt Tarihi : 2.10.2010 14:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ersoy Oktay](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/10/02/gunce-44.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!