Günce Şiiri - Vedat Koparan

Onulmaz akşamlarda kaybolmalar
Ele avuca sığmaz kaçak bir rüzgar
Eser yitiklerin koylarında
Çocuk sevincinde sevda
Tutunmuş bir yağmur bulutuna
Islanır yağmurun gözyaşlarında …

Martılar yarışır
Dalgaları yaran yolcu vapuruyla
Birbir gözlere bakarım
Herbiri ne çok şey anlatır
Dalar giderim
Vurgun kalan yüreğim
Kaybolur sensiz o kentte..

Gece yine sarmaşık sensizliğin derinliğinde
Ay doğuma sancılı puslu bulutları yırtarcasına
Akşamdan kalma kırıkları toplarım
Sarmanı isterim kaybolmalarda
Nasılda üşürüm yokluğunu duydukça..

Gün uyanırken sisler içinde
Pigme gölgeler uyanmamıştı daha
Deniz hafif dalgalı güneş alaycı
Yaprakta bir çiy damlası titrerdi
Yalnızlık istiridye içe kaçışlarda
Zaman çekip alıyor içimden
Işık duvarı delip geçerken
Gülen yüzüm karalarında bitiyorum..

Nasılda acı geldi
Oysa şekerli severim çayı kahveyi
Yılların gölgesinde ıslandığımız
Söylencesi yazılan yitiklerde
Yarım kalan sevdanın hüznüydü
O vurgun yaşanmamışlıklarda aşk
Şimdi yokluğunun sızısıdır yürekte günce..

Kırık aynada kaldı
Çok yanılgı aldanışta
Ayrılıkta çocuk yanım ayak ucunda
Soğumalar bekler buzul düşümü
Lacivert hüzünleri demler denizler
Ne kadar çok açım
Ne kadar çok muhtacım
Ellerim ki doyumsuz
Uzanır boşluk kadar sana
Aynı göğü kucaklarız
Kapaklanırım toprak toprak karalarına..

Vedat.K 01.01.2004 (22:54)