Cama çıkıp gökyüzüne bakarmısınız. Ay en güzel siması ile sevgilisini seyreden aşık gibi bakmakta dünyaya. Mağrur, onurlu, vefalı ve o kadar yalnız. Dünyanın umrunda değil sanki, onun aklı güneşte. Kainat kuruluşundan beri bu böyle. Herşey ve her canlı kendine ait olamayacak şeylere pervane. Bunun için ömür tüketeceğiz galiba. Kavuşmak ise kıyamette...
Ersoy OktayKayıt Tarihi : 31.5.2010 01:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ersoy Oktay](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/05/31/gunce-24.jpg)
EVET ÇOK DOĞRU...YÜREĞİNİZE SAĞLIK
TÜM YORUMLAR (3)