en buhranlı gecende,
en çok bozduysan yeminleri,
kuşku kuşları uçmaktadır.
aklına geldiyse hayatın bir suç ortaklığı olduğu
ki toplum denilen en büyük teşkilat
sevincini sınırlıyorsa kaldırımlarda.
köprüleri at,
yak gitsin dökülen tüm yaprakları
sessizliğin sınırlarında,
sigara kadar tehlikeliyse bakışları
koyu bir gölge uyandırıyorsa her sabah çiçekleri
elim alarm düğmesinde dokunsam tüm şehir boşalacak
bir uğultu yayılacak kan kırmızı
içimde bir hançer patlayacak
elimden tut beraber düşelim,
yoksa ölüm bile kabul etmeyecek beni.
Kayıt Tarihi : 28.9.2014 23:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!