Günbegün Şiiri - Mikail Kurum

Yaprak yaprak döküldüm güz gibi,
İçimde sıka sıka safhalarını hüznümün.
Karla kapanmış gibi ulaşılamaz kalbim.
Basamaklaştırıldım, hissizleştirildim günbegün.

Fanusuma kapanmışım mahrumum her endamından.
Yırtınıyorum ama fısıltı dahi çıkmıyor vaveylamdan.
Dışardan bir saçmalık duyuluyor "Gün bugün öldüğün"
Yok sayıldım, hissizleştirildim günbegün.

Yarım kalmış uykularım var, saçlarımda aklar.
Gözlerim kanlı yarım gecelerin sabahlarını arar.
Derler "Sayfa sayfa taştı günlüğün"
Ölüm için yaşadım, hissizleştirildim günbegün.

Sözlerimde acınası, titrek bir isyan.
Böyle gitmeyeceğini bilirdi bir yan.
Ama öbür yan kabul etmiş dikenini gülün.
Acıya dayanamasam da hissizleştirildim günbegün.

2 Mayıs 2024