Günbatımının Ardına Şiiri - Hüseyin Başa ...

Bırak savaşsın karanlıklar
Sen kızıllığın içindeki aydınlığa bak
Tüm siyahlar otururken aylak aylak
Beyaz gelecek ve karanlık kaybolacak.

Bir âfettir saran kızıllık semâda
Güzelliği ardında bıraktığı vedâda
Oynaşırken nefisler dünyada
Ruhlar secdede, eller duada..

Korkma gecelerden karanlıklardan
Sabahları var tüm haşmetiyle
İnsan korkmamalı asla rüyâdan
Ve bir ışık fiskesinde kaybolandan

Gecelerin habercisi gündüze hâmile
Sessiz sessiz ağlıyorken şafaklar
Kâinâtın kanatları onları seyretmede
Zamanlaması olmayan yer ve duraklar

Bir hercümerç ki renklerin saygısı bu
Tasasız, mâtemsiz güleryüz kaygısı bu
Uçan halılar diyârından gelmiş
Halı, kilim değil, teheccüd yaygısı bu

Âfakta yangın var ışıkları ziyâde
Bahriyeli olmuş deniz, toprak piyade
Çökmüş saltanatı son kızıllığın
Sanır ki güneş ve ay ona âmâde..

Gelmekte olanın içindeki aydınlığı gör
Işığı göremediği içindir ki kör
Kendini görüyor sanıp aldanır
Dümdüzken cadde, yan yollara saplanır.

Yürü be insanoğlu seni kim tutar
Boşuna yüklenir belleğin sana yük
Sevmek hafifliği varken kin tutar
Unutma aşk, nefretten büyük..