Günbatımı Sonrası Şiiri - Mehmet Çiçek

Oturmuşum günbatımının karşısında
Seyrediyorum gecenin sükünetle gelişini.
Yavaşça parlayan bir çiçek,
Çiçeğe eşlik eden sayısız çocukları.

Pürüzsüz bir geceyi yaşıyorum içimde.
Denizimde hafif esen bir meltem,
Martılardan gelen fısıltı nağmeleri,
Dalgalardan oluşan bir şırıltı senfonisi...

Beraberlikleriyle koparıyor yalnızlıktan bir parça.
Atıyor ışıkların dans ettiği, engin denizime.
Sürükleniyor bir yere, bir kayığın içinde.
Temiz yürekler dergahı ise yolun bittiği yer.