Günbatımı Sohbetleri - II

Yeni bir dönemi başladı ömrümün

Umutsuzluğa kapılmak istemiyorum
Yazgı diye bir şey yok
Ama %50 si şans işte hayatın
Bir rüzgar gibi geçti ömür
Islık çalarak,

Artık sabah kahvaltıları açık büfe değil
Beni seven birileri olacakmı yine
Kapımı açıp girmeyecek mi kimse
Bazen birileri gelir
Kısa süreli uzaklaştırırlar kendinizden
Uzaklara gitmiş olursunuz
Sonra o gider
Siz tekrar gerçekleri ve kendinizi bulursunuz

Bu sonbahar akşamında
Sessizliği içime çektim
Nasıl da çırılçıplak kaldı ağaçlar
Sıska dallarıyla
Sahil sarılmayı unutmuş
Terkedilmiş bir kadın gibi karşımda
Saklambaç oynuyor Ay bulutlarla
Kıskandı belki
Mars’ın çok yaklaştığını duyunca Dünya’ya

Şu yıldızlara baktığım gibimi bakacağım hep sana
Bak ellerimi uzattım
Bak ellerim öylece havada
'