Günbatımı Şiiri - Tamer Kaşıkçı

güneşin ardında telaşlı ayaklarım
randevusuna gecikmiş işadamı misali
mavilere doğru koşturmaktayım

sonraki aradan göründü ilkel deniz
gözlerimi yaktı serin su parıltıları
kıyıya daha bir yakınlaşmış yerine mıhlı enkaz

iri kayalarla çevrilmiş iskeleden
bir motor suları döve döve ayrıldı
toplamak için nasibini batan güneşten

yosunlu taşlara serilmiş martılar
biraz ürkek, biraz filozof, bir o kadar da kibirli
tüylerine yağan günışığını kurutmaktalar

karışır subay okulunun trampet sesleri
mezarlığın arkasındaki kafenin canlı müziğine
-her gece ölülerin uğultularla eşlik ettiği-

sahil boyu insanlar çekirdek çıtlatıyor
çocuklar büyüyor her an, çocuklar balonlu
her günbatımında gökyüzüne yükseliyor

akşam oldu yandı öbür yakanın kandilleri
iki gözüm, bu dingin günbatımında mutluluk
karşı yakadaki çocuğun, rüzgarın eteğine iliştirdiği ılık nefesi